Amelika
Het dagelijks leven van en volgens Amelie.
Het dagrooster op de rooster van de verbeelding gelegd.
Geschreven voor mijn dochter Julie,
voor de volwassene in elk kind
en het kind in elke volwassene
– opdat beiden elkaar de hand reiken.
Motto : “Seules les traces font rêver.” (René Char)
(Een pleidooi voor de verbeelding, voor het vrijbuiterlijk en ruiterlijk vermoeden,
voor de verstoring van een zekere orde, van een genoegzame kijk op de dingen,
en van een zelfgenoegzame kijk op zichzelf.
Een poging de verbeelding in ere te herstellen en te eren, en alle beweeglijker
dingen die zij voortbrengt, die zij de koude berekening, de lauwheid en de
gelatenheid in de weg legt.)